EWOLUCJA PARADYGMATÓW EDUKACYJNYCH WE WSPÓŁCZESNYM DYSKURSIE NAUKOWYM

Abstrakt

Artykuł analizuje zjawisko paradygmatu edukacyjnego jako kategorii filozoficznej i pedagogicznej. Zwraca się uwagę na znaczenie paradygmatów edukacyjnych dla modernizacji i rozwoju sfery edukacyjnej jako katalizatora zmian i transformacji jakości.
Celem artykułu było metodyczne uzasadnienie programu edukacyjnego w kontekście współczesnych zmian transformacyjnych w społeczeństwie.
Uwaga skupia się na definicjach «paradygmat», «paradygmat pedagogiczny», «paradygmat edukacyjny». Podano dyskurs naukowców na temat tych pojęć i wyjaśniono ogólne i charakterystyczne odcienie między nimi. Podkreślono i pogrupowano różne typy paradygmatów edukacyjnych w zależności od celów, które one niosą w swojej treści.
Przed analizą zauważono, że paradygmat edukacyjny zawsze, w każdej epoce historycznej, działa jako paradygmatyczna idea rozwoju edukacyjnego. Podkreśla się, że misją pedagogiki jest zmiana i dynamika paradygmatu edukacyjnego, będącego podstawą nowatorskich podejść do rozwoju sektora edukacyjnego, treści i organizacji nauczania oraz interakcji głównych podmiotów edukacji.
Zauważa się, że w pedagogice brakuje teorii metasystemowych, systemów wzajemnie uzgodnionych pojęć i kategorii, a dominują wnioski empiryczne.

Nowy innowacyjny paradygmat edukacyjny to synergiczny paradygmat. Edukację można uznać za system synergetyczny, której procesy samoorganizacji należy opisać w takich kategoriach jak: bifurkacje, fluktuacje, atraktory, struktury dyssypatywne itp.
Należy zauważyć, że przedmiotem dyskusji jest zrozumienie paradygmatu synergii i powiązanych z nim metod.
Udowodniono, że ta okoliczność prowadzi do sprawdzenia utrwalonych, tradycyjnych wyobrażeń o edukacji i jest podstawą jakościowych zmian w jej rozwoju.