EDUKACYJNE ASPEKTY KSZTAŁCENIA W BEZDOMNOŚCI

Abstrakt

Bezdomność to zjawisko społeczne, występującym zarówno w Polsce, jak i na całym świecie. Pomimo ciągłego rozwoju cywilizacji bezdomność nie maleje, ale wręcz rośnie. Podnosząc kwestię bezdomności, należy mieć na uwadze jej złożoność i niemożność jednoznacznego sformułowania. Nie mniej skomplikowane jest rowiązanie głównej przyczyny, która pomogłaby spowolnić rozwój tak poważnego problemu społecznego.
Artykuł zwraca uwagę na społeczne zjawisko bezdomności nie tylko z punktu widzenia braku stałego miejsca zamieszkania, ale także zwraca uwagę na indywidualne cechy osobowości bezdomnych, uwzględniając takie zagadnienia, jak: indywidualność emocji i osobiste upodobania, specyficzne podejście do samopostrzegania, stosunek do rodziny, stosunek do stabilizacji życia, zdolności do rozwiązywania problemów egzystencjalnych, specyfika zachowań kulturowych.
W artykule wskazano na społeczne przyczyny bezdomności, takie jak: niektóre czynniki związane z uzależnieniami, zaburzeniami osobowości, niepełnosprawnością, a także poważne choroby wymagające kosztownego leczenia, czynniki społeczne wynikające z konfliktów rodzinnych, a także z zakresu patologii społecznej, czynniki instytucjonalne opuszczające placówki oświatowe lub ośrodki rehabilitacji, czynniki strukturalne związane z bezrobociem, ubóstwem i problemami mieszkaniowymi.
Autor artykułu przedstawia własne przypuszczenia dotyczące zwiększania odsetka wykształcenia wśród osób bezdomnych, jeśli społeczeństwo zwruci uwagę na bezdomnych, to pomoże zmniejszyć bezdomność. Podkreśla się również, że pomoc bezdomnym powinna być udzielana w następujących obszarach: pomoc psychologiczna, która może wyjaśnić przyczyny, które doprowadziły osobę do trudnej sytuacji życiowej, w zapewnieniu specjalistycznej opieki społecznej w celu powrotu bezdomnych do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie; utworzenie instytucji, które będą szukać pracy dla bezdomnych, miejsca pracy.